"Atomfall Massacre: de dodelijke rampage van één man"

Begin aan een spannende en gewelddadige reis door het Engelse platteland met Atomfall, het nieuwste overlevingsspel van Rebellion, de makers achter Sniper Elite. Onlangs kreeg ik de kans om in dit spel te duiken tijdens een hands-on sessie in een pub in Noord-Londen, waar ik werd gefascineerd door zijn open missieontwerp en griezelige sfeer. Mijn ervaring nam echter een donkere wending toen ik merkte dat ik elke NPC in zicht aanviel, inclusief een onschuldige oude dame, met een cricket vleermuis. Laat me duiken waarom dit is gebeurd.

In Atomfall is elke NPC een eerlijk spel voor eliminatie, van de laagste grom tot de meest cruciale quest-gever. Toen ik aan de demo begon, wilde ik deze monteur testen. Mijn aanpak was verre van subtiel; Binnen enkele minuten na het verkennen van de digitale Cumbria heeft ik een Tripwire -alarm geactiveerd, waardoor ik drie gewaarschuwde bewakers had gedwongen met behulp van een cricketwatte, die snel mijn favoriete wapen werd, gedoopt in hun bloed.

Later verwierf ik een boog en pijl, die ik gretig heb uitgerust, die mijn liefde voor boogschieten in games bevredigde. Hierdoor kon ik zowel korte als langeafstandsontwikkelingen omgaan, waardoor mijn cricket-vleermuis een broodnodige pauze kreeg. Terwijl ik verder onderzocht, kwam ik een torenhoge rieten man tegen, een duidelijke knipoog naar de folk horror -elementen van het spel die de gesegmenteerde wereld van atomfall doordringen, verdeeld in meerdere "open zones". Deze instelling draagt ​​bij aan een verontrustende sfeer, waardoor het mysterie wordt verbeterd van wat er in deze nu bestraalde hoek van Engeland is gebeurd.

Mijn overpeinzingen op het mysterie werden onderbroken door een groep druïden, waarschijnlijk verbonden met de rieten man. Ze werden perfecte doelen voor mijn nieuwe boog, en terwijl ik ze neerhaalde, kon ik niet anders dan denken: "Ik ben Robin Bloody Hood." De boog voelde zich bevredigend om te gebruiken, maar wat me meer intrigeerde, was het innovatieve Stamina -systeem van Atomfall. In plaats van een traditionele uitputtingstang, gebruikt het spel een hartslagmeter die stijgt met fysieke inspanning. Sprint kan uw hartslag duwen over 140 bpm, wat uw doel en nauwkeurigheid in de strijd beïnvloedt. Ik vond later een handleiding voor het bewerken van Bow Mastery die de impact van een hoge hartslag op boogschieten verzachtte, hoewel de vaardigheidsboom in Atomfall niet de meest complexe is, het biedt voldoende flexibiliteit om je gameplay -stijl aan te passen, of je nu de voorkeur geeft aan stealth of direct gevechten.

Atomfall screenshots

13 afbeeldingen

Mijn hoofddoel bleef ongrijpbaar toen ik Casterfall Woods verkende, maar een briefje stuurde me naar een kruidkundige genaamd Moeder Jago, die in de buurt van een oude mijn woonde. Onderweg zag ik hints van het grotere verhaal, zoals de glinsterende, olieachtige werveling boven een energiecentrale, wat suggereert dat zijn rol in het post-apocalyptische scenario. Een bellende telefoonbox en een enge stem die me waarschuwt om weg te blijven van het bos dat aan de griezelige ambiance is toegevoegd. De omgeving werd doorspekt met kleine verhaalaanwijzingen, zoals een oud botenhuis met een alarmsysteem en onheilspellende waarschuwingen, wat bijdroeg aan de gespannen sfeer van de game. De toon en het ontwerp van Atomfall deed me meer denken aan stalker dan uit de fallout, met zijn focus op verkenning en mysterie.

Na nog een Druid -schermutseling plunderde ik hun tuincentrum thuis voor kruiden en ontmoette moeder Jago op haar toewijzing. Gekleed in een pruimenkleurige jas en een hoed versierd met een dierenschedel en rozen, leek ze op Angela Lansbury als ze zwarte magische aromatherapie had omarmd. Ze bood echter geen duidelijke antwoorden op mijn vragen, waarbij ze de detective-achtige verkenning van klassieke point-and-click-avonturen weerspiegelde. Jago bood waardevolle informatie in ruil voor haar herbalismeboek, dat werd gehouden in het versterkte kasteel van de Druïden. Ik besloot het kasteel van de zijkant te benaderen en een Druïde patrouille tegen te komen bij een verlaten benzinestation. De daaropvolgende strijd was chaotisch maar leuk, hoewel de vijandelijke AI verfijning ontbrak. Het gevecht van Atomfall lijkt meer een nevenattractie voor de belangrijkste focus op het ontdekken van de geheimen van de wereld.

Binnen de muren van het kasteel vond ik een vergrendelde hut met een briefje dat hint op verre kaartcoördinaten voor de sleutels. Atomfall schuwt objectieve markers, vertrouwend op de speler om de kaart te bestuderen en hun eigen markers in te stellen. Ik vermoedde dat het boek niet in de hut was, ging ik naar de centrale keep. Nadat ik meer druïden had gestuurd, zocht ik de donkere gangen van de Keep maar vond ik geen boek, alleen materialen maken. Dit benadrukte het uitdagende missieontwerp van Atomfall, dat de speler niet bij de hand leidt.

Na de coördinaten kwam ik een monster van gifplant tegen dat bijna onmogelijk te verslaan was met mijn geweer. Met mijn Skyrim -ervaring heb ik het omzeild om de sleutels van een eerder slachtoffer op te halen. Terug bij de hut vond ik alleen een PERK -punt en munitie, niet het boek dat ik zocht. Gefrustreerd waagde ik dieper in het kasteel en doodde de Hogepriesteres en haar volgers, maar nog steeds geen boek. Ik ontdekte een SMG, gifbomrecepten en een atomaire batterij, die hint naar nieuwe questlines die ik niet kon verkennen binnen de tijdslimiet van de demo.

Xbox Games -serie Leerlijst

Nadat mijn sessie was afgelopen, hoorde ik dat het boek in het kasteel was, op een tafel die ik over het hoofd had gezien. Vóór deze openbaring geloofde ik dat het boek een list was, waardoor ik moeder Jago in frustratie kon doden. Door haar lichaam te zoeken, vond ik een recept om het Monster van het gifmoeras te bestrijden, dat de waardevolle informatie had kunnen zijn die ze beloofde. Deze ervaring benadrukte het potentieel van de game voor gevarieerde playthroughs, omdat een andere demo -deelnemer een heel ander avontuur had met een gecrashte helikopter en een nieuwe regio met moordende robots en mutanten.

De stompe doelstellingen van Atomfall passen misschien niet bij iedereen, maar het spel beloont degenen die zich bezighouden met zijn mysterieuze zoektochtontwerp. De wazige lijnen tussen zij- en hoofddoelstellingen creëren een gevoel van gevaar, waardoor spelers aanmoedigen om hun eigen paden te smeden en unieke eindes te ontdekken. Ondanks het doden van moeder Jago, zie ik het einde van het verhaal, zij het anders dan anderen.

Zoals mijn demo concludeerde, met mijn handen bebloed uit mijn gewelddadige escapades, omarmde ik de volledige-Britse modus: cricket bat in de hand ging ik terug naar de kroeg om te wachten tot de chaos zou verdwijnen.