"Nieuwe Oblivion: Remake Look, Remaster Feel"

Toen Bethesda eerder deze week de Oblivion onthulde, was het niets minder dan een visueel spektakel. De klassieker uit 2006, ooit bekend om zijn eigenzinnige, aardappelgezicht personages en de weelderige, zij het lage resolutie, landschappen van Tamriel, is nu omgezet in het meest visueel verbluffende Elder Scrolls-spel tot nu toe. Met ervaringen uit het verleden van HD -remasters zoals Mass Effect Legendary Edition en Dark Souls Remastered, die nauwelijks afwijkden van hun originele Xbox 360 -versies, was ik sceptisch. Maar het was niets minder dan adembenemend zien zien van de Imperial City Reborn in Unreal Engine 5 met Ray Tracing. Naast de visuele revisie heeft het spel verbeteringen in gevechten, RPG -mechanica en tal van andere verfijningen. Dit bracht me ertoe vraag me af te vragen of Bethesda en ontwikkelaar Virtuo's hun project verkeerd hadden genoemd - zou dit een Oblivion -remake kunnen zijn in plaats van een remaster?

Ik was niet de enige die hierover nadenkt. De gaminggemeenschap, samen met Bruce Nesmith, een senior ontwerper op de oorspronkelijke vergetelheid, vond dat de term "remaster" misschien niet volledig de omvang van de veranderingen inkapselt. Na enkele uren in het spel te hebben gedoken, werd het echter duidelijk dat ondanks zijn remake-achtige uiterlijk, Oblivion Remastered inderdaad speelt als een remaster.

Maar het gaat niet alleen om visuals. Gevecht is aanzienlijk verbeterd; Een langsword hanteren voelt nu impactvol in plaats van te duelleren met een ballon. De camera van de derde persoon is nu uitgerust met een functionele reticule, het verbeteren van de gameplay. Menu's, van het Quest Journal tot dialoog en minigames zoals lockpicking en overtuiging, hebben een moderne interface -update gekregen. Het originele, problematische nivelleringssysteem is vervangen door een meer intuïtieve hybride van de vergetelheid en de systemen van Skyrim. Sprint is toegevoegd, waardoor de gameplay -ervaring verder wordt verbeterd. Met zulke uitgebreide visuele en gameplay -upgrades, zou je deze ondernemingen in remake -territorium kunnen beweren.

Het onderscheid tussen remakes en remasters is echter troebel. Er zijn geen strikte richtlijnen voor de industrie en termen worden vaak losjes gebruikt. Rockstar's "definitieve editie" remasters van de Grand Theft Auto-trilogie behouden bijvoorbeeld hun PlayStation 2-tijdperk gevoel ondanks opgeheven texturen en moderne verlichting. De crash Bandicoot N. Sane Trilogy, ook wel een remaster genoemd, bevat daarentegen geheel nieuwe grafische activa, die lijkt op een modern spel. Remakes zoals Bluepoint's Shadow of the Colossus en Demon's Souls worden helemaal opnieuw opgebouwd, maar blijven trouw aan de originelen, terwijl Resident Evil 2 en Final Fantasy 7 remake en wedergeboorte aanzienlijke vrijheden nemen met ontwerp en verhaal.

Als we een remaster definiëren als een grafische revisie die het kernontwerp van het originele spel bewaart, met een aantal verbeteringen in de kwaliteit van leven, en een remake als een compleet herontwerp helemaal opnieuw, dan past Oblivion Remastered in de eerste. Ondanks zijn nieuwe activa en Unreal Engine 5 -verbeteringen, behoudt het spel de essentie van het origineel, met zijn eigenaardigheden en beperkingen intact.

Nieuwe verlichting, bont en metalen effecten zijn slechts het topje van de veranderingen van de ijsberg van Oblivion Remastered. Afbeeldingskrediet: Bethesda / Virtuo's

Oblivion Remastered, hoewel visueel verbluffend, voelt nog steeds als een spel uit de jaren 2000 in de kern. De laadschermen, de eigenzinnige overtuiging -minigame, de simplistische stadsontwerpen, de gebogen NPC -interacties en de ietwat onhandige gevechten allemaal terug naar het oorspronkelijke tijdperk van de game. Zelfs de bewaarde bugs en glitches dragen bij aan zijn charme.

In vergelijking met moderne games zoals Obsidian's Avowed, die geavanceerde gevechts- en exploratiemechanica presenteren, lijken de elementen van Oblivion Remastered gedateerd. Toch behoudt het spel zijn magie; De open velden zijn gevuld met mysteries en de ambitie van zijn queststructuur blijft indrukwekkend. De ouderwetse benadering van de vrijheid van spelers voelt verfrissend aan in het gaminglandschap van vandaag. De dialoog, systeeminterconnectiviteit en niveauontwerp voelen echter verouderd aan. Een echte remake zou deze elementen hebben gemoderniseerd, maar Oblivion Remastered richt zich op het herleven van het verleden.

In film zijn remakes nieuwe producties met nieuwe casts en scripts, terwijl remasters bestaande films verbeteren om aan de moderne kwaliteitsnormen te voldoen. Oblivion Remastered is verwant aan een 4K -restauratie van een klassieke film; Het duwt de visuele envelop maar blijft een product van zijn tijd. Zoals Alex Murphy, uitvoerend producent bij virtuo's, toepasselijk zei: "We beschouwen de Oblivion -game -engine als de hersenen en onwerkelijke 5 als het lichaam. De hersenen drijven de hele wereldlogica en gameplay en het lichaam brengt de ervaring tot leven waar spelers bijna 20 jaar van houden."

Oblivion Remastered is een bewijs van wat een remaster kan bereiken. Het stelt een nieuwe standaard vast voor hoe andere AAA -remasters moeten worden benaderd. In tegenstelling tot de minimale updates die worden gezien in Mass Effect Legendary Edition of de controversiële Grand Theft Auto: The Trilogy, is Oblivion Remastered een werk van liefde die de oorsprong van zijn oorsprong respecteert en tegelijkertijd een visueel en functioneel verbeterde ervaring levert. Het is geen cynische geldgreep, maar een gepassioneerd eerbetoon aan een geliefde klassieker, perfect in evenwicht brengen van de lijn tussen een remake en een remaster.